“شورش نرم” به کیوریتوری تکتم همتی
تکتم همتی، فایبر آرتیست و کیوریتور بخش دوم نمایشگاه فشن در هفتهی دیزاین تهران در گالری ماد، انتخابهای خود را بر محور رابطهی انسان، فرم و ماده بنا کرده و آثاری از هنرمندان مختلف را در این چارچوب کنار هم نشانده است. در ادامه، گفتوگویی کوتاه با او دربارهی رویکرد وی انجام دادیم. لطفا در ارتباط با نحوهی شکلگیری بخش “شورش نرم” در مجموعه مد و فشن گالری ماد برایمان بگویید.
خانم همتی لطفا در ارتباط با نحوهی شکلگیری بخش “شورش نرم” در مجموعه مد و فشن گالری ماد برایمان بگویید
در حقیقت، هیچ وقت فایبرآرت تخصصی و جداگانه، در دیزاین ویک نبوده است. وقتی بحث آن شد، چیزی که به ذهنم رسید این بود که چه چیزی میتواند بینارشتهای باشد و بین دیزاین و آرت قرار بگیرد. یعنی آرتیست به عنوان کسی که فایبرآرت کار میکند و دیزاین به عنوان دیزاین در فشن. دیزاین فشن متریالی مثل پارچه و نخ دارد و فایبرآرتیستها هم از همین متریال استفاده میکنند. متریال برای فایبر آرتیست خیلی مهم است (هم میتواند ضایعاتی باشد هم میتواند نو خریداری شده باشد.) من فکر کردم که مبحثی از آرت که در کنار فشن قرار میگیرد، میتواند در این فضا باشد. جایگیری بخش فایبرآرت در دیزاینویک میتواند اتفاق جالبی باشد مخصوصاً در حیطه فشن، که ما نگاه دیگری به پارچه داشته باشیم؛از جنبهی آرت. این مسأله برایم مهم بود و آن را به عنوان پیشنهاد که نمایشگاه تخصصی با کیوریتوری من برای فایبر آرت داشته باشیم، مطرح کردم.
– فرآیند انتخاب آثار و حضور دیزاینرها در این بخش به چه شکل صورت گرفته است؟!
در ابتدا، شروع کردم به چیدن آرتیستها، آرتیستهای این مجموعه، در هنر ایران خیلی معروف هستند و با گالریهای خیلی خوب کار کردهاند. من میخواستم کار این آرتیستها در قسمت فایبرآرت دیزاینویک دیده شود. به همین دلیل سعی کردم مثل نمایشگاههای گروهی دیگر از هر آرتیست یک کار انتخاب نشود و ۳تا۴ کار گرفته شد تا کانسپت آثار آرتیست در بستر این نمایشگاه بیشتر دیده شود. در واقع متریال، رنگ و تکنیکهای مختلفی در مجموعه باشد تا آدمهایی که وارد نمایشگاه میشوند، هم متریال مختلف، هم تکنیکهای مختلف و هم کانسپتهای مشخص را ببینند. این رویکرد من بود به این نمایشگاه و با این دید کارها را کیوریت کردم.
– در ارتباط با فراخوان جهت ارسال آثار در بخش فایبرآرت برایمان توضیح مختصری بدهید.
در قسمت فایبرآرت، به هیچ عنوان فراخوان نداشتیم. قسمت فایبرآرت کارهایی با کیوریت من بود در این نمایشگاه. یعنی بکگراندی که ما در این بخش فراخوان داشته باشیم، نبوده است. در واقع بخش من، قسمت آرت بود که به بخش فشن دیزاینویک اضافه شد.
– برای آخرین سوال، تأثیری که آثار بر روی مخاطب خواهد گذاشت برای رسیدن به درک جدیدی از فشن معاصر، را چطور پیشبینی میکنید.
در واقع، من نمیخواستم وارد جریان فشن شوم. من میخواستم نشان بدهم که یک متریالی وجود دارد که هم میشود با رویکرد آرت به آن نگاه کرد هم با رویکرد فشن و حالا این دو را با هم لینک بزنم. میخواستم کسبوکارها یا کسانی که توسعه و بهرهبرداری میکنند و کارهای تجاری انجام میدهند، بدانند اگر میتوانند به صورت تخصصی در حوزه فشن حضور داشته باشند،برای ویترینها یا عملاً معماری داخلی، فضای فشن میتوانیم از متریال خود فایبر استفاده کنیم و فایبرآرتیستها هم میتوانند در کنار معماران، با کارهای دکوراتیو، فضا را زیباتر کنند. یعنی در واقع یک فشن کاربردی در کنار یک اثر ماندگار هنری عملاً وجه و خوانش تصویری مخاطب را بالا میبرد. در کنار یک لباس کاربردی روزمره یک برند، وقتی که یک آرتورک در آنجا آویزان میشود، ناخودآگاه سواد بصری مخاطب را بالا بردهای چه بخواهی و چه نخواهی! و من دوست داشتم این اتفاق بیوفتد و افراد صنعتی بیایند و ببینند که ما چنین حوزهای را داریم و چون متریال مشترک است، کاربرد بهتری میتوان از آن داشته باشیم. اتفاقی که در سراسر دنیا در حال افتادن است اما در ایران این اتفاق نمیافتد. برای فایبر آرتیست، بستری فراهم میشود تا کارش را جایی بیرون از گالری نشان بدهد و وقتی این اتفاق بیوفتد عموم مردم آن را میببینند و این قشنگتر است، یعنی مواجههی آدمهای معمولی با یک اثر هنری، بهتر شدن ذائقه تصویری مخاطب را بالا میبرد. آرتیستها این کار را میتوانند در بستر فروشگاه انجام بدهند. من رابطه این دو را دوست داشتم، یعنی صنعت را بهآرتیستها نزدیک کنم. چون در گالریها حضور مالکین کسبوکارها را خیلی کم میبینیم، اما در این نمایشگاه، روز اول همهی ownerها آمدن و کارها را دیدن و این مواجههی بین آنها و یک پدیدهی آرتورک برای من خوب بوده است، چون بعد از آن میتوانم روی نزدیک شدن این دو حیطه به هم، کار کنم.
نظری وجود ندارد! اولین نظر را شما بدهید...