تاریخ که روایتگر پیوستگی همیشگی فرهنگ و فشن است،ما را با خود به دهه ۱۹۷۰ میلادی میبرد؛به بریتانیا، جایی که جوانان با تغییر سلیقهی موسیقی خود و پوشش لباسهایشان، پاسخ محکمی به همهی استانداردها و بایدهای اجتماعی-سیاسی دادند.در حقیقت، یک صدا به همهی درست و غلطهای جامعه گفتند: «برو به درک !».

پانک فشن در یک جمله،حملهایست به آنچه که به عنوان فشن، پیش از این در بریتانیا وجود داشت.استایل پانک از لباسهایی تشکیل میشود که پاره شدهاند و مجدد وصله و پینه شدهاند یا کلا دوختشان نصفه و نیمه رها شده و یا حتی برعکس پوشیده شدهاند.

شلوارهایی با زیپها و بندهای فراوان،لگینگها و شلواریهای سیاه اسکینی،جورابهای فیشنت، لباسهایی با قفلها و زنجیرها،چهارخانههای تارتان،بوتها و در صدر آنها بوتهای داکتر مارتن که نماد کفشهای قشر کارگر بودهاند، تیشرتهای پاره که شعارهای شورشگرانهی اجتماعی یا نام گروههای موسیقی پانک رویشان چاپ شده بود و دستبندها و گردنبندهایی با اسپایکهای فلزی از مهمترین آیتمهای استایل پانک هستند.

نقش آرایش موها و بدن در استایل پانک بسیار پر رنگ است؛موهاک، معروفترین مدل موی پانک است که در آن موها را با چسب مو و حتی در دهه ۷۰ میلادی با شکر و ژلاتین و صابون کاملا به سمت بالا فیکس میکنند تا استایلی شبیه به نیزه به خود بگیرند.رنگ موهای سبز و صورتی درخشان و حتی تراشیدن بخشهایی از موی سر نیز از دیگر مدل موهای پانک هستند. در تفکر پانک، تخریب استانداردهای اجتماعی علاوه بر لباسها تا تخریب بدن نیز پیش میرود؛ برای همین پیرسینگهای اسپایکی و میلهای در صورت و تتوهای بدن در استایل پانکدوستان به فراوانی دیده میشود.اگر چه در قرن بیست و یکم فرهنگ پانک و هیپهاپ با همدیگر ترکیب شدهاند اما پیش از این پانک، فرهنگی بود در حقیقت ضد مد، که شعار «خودت انجامش بده!» سر میداد و علنا از جوانان میخواست با تولیدات انبوه کارخانهای مخالفت کنند و خودشان لباسهایشان را درست کنند.

اولین بوتیک لباسهای پانک در انگلستان و به دست ویوین وست وود و عشق سابقش مالکوم مک لارن افتتاح شد.وستوود تابوها را شکست؛پارچههای تارتان وستوود و کفشهای پاشنه ده اینچیاش امضای او در دنیای پانک هستند و صحنهای فراموش نشدنی در تاریخ که نائومی کمپبل در کتواک سال ۱۹۹۳ برند ویوین وستوود، با همین کفشها به زمین میخورد!
نظری وجود ندارد! اولین نظر را شما بدهید...